… leuk werk. Wat is leuk werk? Als het maar iets met 3d en rekenen te maken heeft. Per 28 juli ben ik weer beschikbaar. Als u diepgang zoekt kan ik u verdieping geven. Fatigue, zowel low cycle als high cycle. Boutverbindingen, handvast of volledig op voorspanning? Non-linear buckling? Welke spanningen zijn toelaatbaar? Voor welk belastingsgeval? Welke berekening moeten we gebruiken om een “juist” antwoord te vinden?
Als u werk wilt uitbesteden, zoals 3d fea, dan kan dat. 3d solids werk met daaraan gekoppeld een rapportage van sterkte en stijfheid volgens bekende normen.
Licenties voor Alibre en Mecway (Calculix) zijn aanwezig. Inlezen van STEP, SAT, IGES, Parasolid, DWG, DXF, SVG, Solidworks, Inventor, ProE/CREO, Catia, Solidedge, NX en Rhino.
Kunt u mij in dienst nemen? Nee. U kunt me inhuren. Ik blijf ZZP’er.
Dromen van de interface tussen mens en machine. Dat deed ik 35 jaar geleden. Staande achter de tekenplank. Ik werkte pas bij een bedrijf waar ik AutoCAD zou introduceren. Ervoor had ik gewerkt met AutoCAD 2.0 bij een ander bedrijf. Dat was de tijd van een AT machine van 20.000 gulden. En een grote groen/wit beeldbuis van 20.000 gulden. Opslag werd verzorgd door een systeem met 8″ floppy’s. Terwijl ik achter de tekenplank stond en net de bestelling had geplaatst voor 3 pc’s met AutoCAD, Cosmos/M (EEM), tablet, kleurenscherm en een tekening beheerssysteem, dacht ik aan een digitale plank van een kleiner formaat, ongeveer A3, met een virtueel toetsenbord op het scherm en de mogelijkheid om vanuit een digitale bibliotheek balken te selecteren en met twee vingers de lengte van de balk aan te passen. Via een andere bibliotheek kon je dan een complete boutverbinding configureren, selecteren en plaatsen. Dat soort dingen.
Dergelijke oplossingen zijn er nu wel, maar niet zoals ik het had gedacht en niet in een A3 interface.
Mijn ervaring met eindige elementen software is net zo lang. Het begon met Basic op de HTS. Het telex rolletje voor de input van het programm heb ik nog. Verder met PC Frame en 3d met Cosmos/M. Cosmos/M had een uitstekende interface.
Maar alle eindige elementen software hebben dezelfde makke. Wat een gedoe, dat meshen. En dan moest je weer een kleinere mesh maken om uit te zoeken of je som wel “convergeerde”. En dan al die elementen met hun voordelen en nadelen. En dat de modellen “te stijf” werden als je teveel elementen gebruikt. En dan heb ik het nog niet eens over de user interface van de “grote” programma’s.
Vijf jaar geleden zag ik software, die een schok bij me teweegbracht. SIMSOLID. Ik dacht letterlijk “dit gaat me mijn baan kosten”. Dus heb ik het zelf aangeschaft en het eerste jaar doorberekend aan de klant. Het tweede jaar was de klant overtuigd en kocht de klant het zelf.
Recentelijk is er een interview geweest met de geesteleijk vader van SIMSOLID, Victor Apanovitch. Hier is de link. https://sourceforge.net/articles/qa-with-altair-simsolidtm-dive-into-simulation-driven-design/
Gelezen? Mooi. En nu mijn nieuwe droom of eigenlijk inzicht. Het werken met SIMSOLID maakt het leven van elke ontwerper en constructeur een stuk leuker. Binnen 2 jaar voer je zelf DEA sommen uit. Wat is dat DEA? DEA is een door mij bedachte term en staat voor Described Element Analysis. Vertaald: beschreven elementen analyse. De kwaliteit van je som is net zo goed als die van andere pakketten. Vaak zelfs beter. Volg de link. https://www.engineering.com/story/simsolid-faster-than-fea-just-as-accurate-whats-not-to-like En niks geen “defeaturen” van je model, gewoon het hele 3d solid model importeren en doorrekenen. Boutverbindingen worden automatisch herkend; als je lassen hebt aangebracht kun je deze als lassen definieren; bij een wijziging van het model blijven aangebrachte belastingen, constrains en aangebrachte momenten op voorgespannen boutverbindingen aanwezig.
Je ontwerp “loop” wordt een stuk korter. En mijn ervaring na 5 jaar werken met SIMSOLID heeft me ervan overtuigd dat dit mijn pakket blijft. Er komen heel wat vragen binnen over hoe het werkt en dergelijke, maar er zijn meer dan voldoende benchmarks uitgevoerd door Nafems, maar vooral door mezelf, welke mij deze overtuiging hebben gegeven. En mijn nieuwe droom of eigenlijk inzicht: over 2 jaar heeft Altair met SIMSOLID een heel groot deel van de markt afgesnoept van andere grote spelers. SIMSOLID wordt de grootste op het vlak van lineaire sommen, niet lineaire sommen, buckling sommen en vermoeiings sommen.
…. leuk werk. Wat voor leuk werk? Als het maar iets met 3d te maken heeft. Per 23 augustus ben ik weer beschikbaar. Na 5 jaar elke dag met SIMSOLID werken, kan ik wel zeggen dat ik een redelijke expert ben geworden. Als u van plan bent te beginnen met SIMSOLID kan ik u op gang helpen. Ik kan u vertellen wat het kan en wat het niet kan. Als u diepgang zoekt met SIMSOLID kan ik u verdieping geven. Fatigue, zowel low cycle als high cycle. Boutverbindingen, handvast of volledig op voorspanning. Non-linear buckling? Welke spanningen zijn toelaatbaar? Voor welk belastingsgeval? Welke instelling moeten we gebruiken om een “juist” antwoord te vinden?
Als u werk wilt uitbesteden, zoals 3d fea, dan kan dat. 3d solids werk met daaraan gekoppeld een rapportage van sterkte en stijfheid volgens bekende normen.
Kunt u mij in dienst nemen? Nee. U kunt me inhuren. Ik ben en blijf ZZP’er.
Een collega maakte een opmerking dat alle lassen vanaf nu FP (full pen) zouden moeten zijn, in plaats van hoeklassen. Zijn mening “alles is vermoeiings gevoelig” heeft een kern van waarheid. De delen welke voor een zee vast project worden ge-engineerd worden soms langer gebruikt. Tijdens dit lange gebruik kunnen vermoeiings spanningen optreden.
Achtergrond
De ondergrens van een fatigue berekening is 10 E3 belastingswisselingen. Hiervan blijven we meestal verwijderd. De ondergrens van een low cycle fatigue berekening is 6 belastingswisselingen. Denk aan een paperclip welke wordt gebogen. Na 6 tot 13 buigingen tot voorbij de elastische grens breekt de paperclip. Een spannings concentratie verhoogt de spanning in het materiaal. Een spanningsverhoging van 3 is verklaarbaar, in de constructies welke worden gebruikt als zeevasten. Denk aan een T constructie tussen twee platen met hoeklassen.
Lassen
Een fundamentele keuze wordt gemaakt bij het bepalen van de standaard manier van lassen. Nu wordt uitgegaan van hoeklassen van 2 maal 0,7 keer de wanddikte. Hieronder een model met hoeklassen en een FP las.
Op trek belast wordt de spanningsverhoging in de hoeklas de factor 3. (21.9 / 6.7 = 3.2)
De lokatie van de hoge spanning is in de binnen hoek, welke niet wordt gecontroleerd met Non Destructief Testen. Met NDT wordt alleen de buitenzijde gecontroleerd. Een PP (partial penetration) las heeft last van scheurgroei aan de binnenzijde.
Als wordt gekozen voor FP lassen zal de spanningsconcentratie verlagen naar 1.3 (8.1 / 6.7 = 1.2) Ook is de kritieke plek eenvoudig te controleren met NDT.
Advies
De keuze voor FP lassen lijkt eenvoudig als fatigue bestendig moet worden gewerkt. Zowel low cycle als high cycle fatigue. De gevolgen voor de kosten zijn niet berekend. De kosten voor falen van de constructie zijn ook niet berekend.
Achtergrond
In DNV RP C203 is het volgende te vinden.
Met Altair SIMSOLID is met niet lineair rekenen ook low cycle fatigue te berekenen.
